PARTİ ÇALIŞMASININ EKSİKLİĞİ VE TROÇKİSTLER VE DİĞER
İKİ YÜZLÜLERİN TASFİYESİ İÇİN ALINACAK ÖNLEMLER ÜZERİNE,
SBKP (B) MK Plenumu’unda Sunulan Rapor ve Kapanış Konuşması, 3-5 Mart 1937,
J.V. STALİN, Eserler, Cilt 14, , Şubat 1934-Nisan 1945, Türkçe Baskı, İnter
Yayınları, Aralık 1993, s. 142-145
III. BUGÜNKÜ TROÇKİZM
Devamla. Troçkist ajanlara karşı mücadelede partili yoldaşlarımız, bugünkü
Troçkizmin, diyelim ki 7-8 yıl önceki Troçkizm olmadığını, Troçkizmin ve
Troçkistlerin bu süre içerisinde, Troçkizmin çehresini temelden değiştiren ciddi
bir evrim geçirdiğini, bunun sonucunda, Troçkizme karşı mücadelenin, Troçkizme
karşı mücadele yöntemlerinin de temelden değişmek zorunda olduğunu unutmuşlar,
farketmemişlerdir. Partili yoldaşlarımız Troçkizmin işçi sınıfı içinde politik
bir akım olmaktan çıktığını, Troçkizmin 7-8 yıl önce işçi sınıfı içinde politik
bir akım olma niteliğinden çıkıp, yabancı devletlerin casusluk organlarının
emriyle hareket eden zararlı unsurlar, bozguncular casuslar ve katillerden
oluşan azgın ve ilkesiz bir çeteye dönüştüğünü farketmemişlerdir.
İşçi sınıfı içinde bir politik akım nedir? İşçi sınıfı içinde politik akım demek,
belli bir politik fizyonomiye, kendi platformuna, kendi programına sahip,
görüşlerini işçi sınıfından gizlemeyen, gizlemesi mümkün olmayan, tam tersine,
işçi sınıfının önünde görüşlerinin açıkça ve dürüstçe propagandasını yapan bir
grup ya da parti demektir; işçi sınıfına politik yüzünü göstermekten korkmayan,
gerçek amaç ve görevlerini işçi sınıfının önünde açıkça ortaya sermekten
korkmayan, tersine, işçi sınıfını kendi görüşleri doğrultusunda ikna etmek için
açıkça ortaya çıkan bir grup ya da parti demektir. Geçtiğimiz yıllarda, 7-8 yıl
önce Troçkizm, anti-Leninist, o nedenle temelden yanlış da olsa, işçi sınıfı
içinde böyle bir politik akımdı.
Bugünkü Troçkizmin, diyelim ki 1936 yılının Troçkizminin işçi sınıfı içinde bir
akım olduğu söylenebilir mi? Hayır söylenemez. Neden? Çünkü bugünkü Troçkistler,
işçi sınıfına gerçek yüzlerini göstermekten korkuyorlar, çünkü işçi sınıfına
hedef ve görevlerini açmaya korkuyorlar, çünkü işçi sınıfından politik
fizyonomilerini isteyerek gizliyorlar; çünkü gerçek amaçlarını öğrenirse işçi
sınıfının kendilerini, ona yabancı insanlar olarak lanetleyip kendisinden
uzaklaştırmasından korkuyorlar. Troçkistlerin bugünkü çalışmalarında temel
yöntemin, görüşlerini işçi sınıfı içinde açıkça ve dürüstçe savunmak değil,
görüşlerini gizlemek, hasımlarının görüşlerini kölece bir boyun eğiş ve
dalkavuklukla övmek, kendi görüşlerine ise ikiyüzlü ve sinsi bir biçimde çamur
atmak olması da bununla açıklanır.
1936 Davasında Kamenev ve Zinovyev, anımsarsanız, herhangi bir politik platforma
sahip olduklarını kesinlikle inkar etmişlerdi. Duruşmalarda politik
platformlarını geliştirme olanağına kesinlikle sahiptiler. Ne var ki bunu
yapmadılar ve politik platforma sahip olmadıklarım açıkladılar. Politik bir
platformları olmadığını açıklarken her ikisi de, kuşkusuz, yalan söylüyordu.
Bugün körler bile politik platformları olduğunu görüyor. Peki neden bir politik
platforma sahip olduklarını inkar ettiler? Çünkü gerçek politik yüzlerini
göstermekten korkuyorlardı, çünkü gerçek platformlarıyla, SSCB’de kapitalizmin
restorasyonu platformuyla ortaya çıkmaktan korkuyorlardı; zira böyle bir
platformun işçi sınıfı içinde nefret uyandıracağından korkuyorlardı.
1937 Davasında ise, Pyatakov, Radek ve Sokolnikov başka bir yol izlediler.
Troçkistlerle Zinovyevcilerin politik bir platformu olduğunu inkar etmediler.
Belli bir politik platformu olduğunu kabul ettiler ve ifadelerini bunun üzerinde
geliştirdiler. Fakat ifadelerini, işçi sınıfına, halka, Troçkist platformun
desteklenmesi çağrısında bulunmak için değil, bu platformu halk düşmanı ve
proletarya karşıtı bir platform olarak lanetlemek ve damgalamak için
geliştirdiler. Kapitalizmin restorasyonu, Kollektif çiftliklerle Sovyet
çiftliklerinin tasfiyesi, sömürü düzeninin yeniden kurulması, Sovyetler
Birliği’ne karşı savaşı hızlandırmak için Almanya ve Japonya'nın faşist
güçleriyle ittifak, savaş lehinde, barışçıl politika aleyhinde mücadele,
Sovyetler Birliği’nin toprak bütünlüğünün parçalanması, bu arada Ukrayna’nın
Almanlara, Uzak Doğu kıyı bölgesinin Japonlara verilmesi, düşman bir devletin
saldırısı durumunda Sovyetler Birliği’nin askeri yenilgisini hazırlamak, ve bu
hedeflere ulaşmak için zararlı faaliyetler yürütmek, yıkıcı eylemlere girişmek
ve Sovyet iktidarı önderlerine karşı bireysel terör eylemleri yapmak,
Japon-Alman faşist güçleri yararına casusluk faaliyeti yürütmek -bugünkü
Troçkizmin Pyatakov, Radek ve Sokolnikov tarafından geliştirilmiş politik
platformu işte budur. Troçkistlerin böyle bir platformu halktan, işçi sınıfından
saklamak zorunda oldukları çok açık. Ve bu sadece işçi sınıfından değil,
Troçkist taraftarlardan, hatta 30-40 kişiden oluşan bir avuç Troçkist,
önderlikten bile saklanmıştır. Radek ve Pyatakov, platformun niteliği üzerine
bilgi vermek amacıyla 30-40 Troçkistin katılacağı bir konferans toplanması için
Troçki’den izin istediklerinde, Troçki bunu yasaklamış ve böyle bir
“operasyon”un bölünmeye yol açabileceği gerekçesiyle, platformun gerçek niteliği
üzerine bir avuç Troçkistin önünde konuşmanın bile amaca uygun olmadığını
söylemiştir.
Görüşlerini, platformlarını işçi sınıfından değil, aynı zamanda Troçkist
taraftarlardan, hatta Troçkist önderlerden saklayan “politikacılar” -Troçkizmin
bugünkü fizyonomisi budur.
Bundan çıkan sonuç ise, bugünkü Troçkizmin artık işçi sınıfı içinde politik bir
akım olarak tanımlanamayacağıdır.
Bugünkü Troçkizm işçi sınıfı içinde politik bir akım değil, yabancı devletlerin
casusluk organlarının hizmetinde çalışan zararlı unsurlar, bölücüler, casus ve
katillerden oluşan ilkeden ve düşünceden yoksun bir çete, işçi sınıfının yeminli
düşmanı olan bir çetedir.
Bu, son 7-8 yıl içinde Troçkizmin geçirdiği evrimin tartışılmaz sonucudur.
Geçmişteki Troçkizmle bugünkü Troçkizm arasındaki fark budur.
Partili yoldaşlarımızın hatası, geçmişteki Troçkizmle bugünkü Troçkizm
arasındaki belirleyici farkı görememelerinde yatmaktadır. Troçkistlerin uzun
zamandan beri bir düşüncenin savunucusu olmaktan çıktıklarını çoktandır sadece
Sovyet devletine ve Sovyet iktidarına zarar vermek için, casusluk ve vatana
ihanet de dahil olmak üzere, her türlü iğrençliği, her türlü alçaklığı
yapabilecek haydutlara dönüştüklerini farketmediler. Bunu farketmediler,
dolayısıyla da, Troçkistlere karşı yeni tarz mücadeleyi kararlılıkla sürdürmek
için zamanında değişiklik yapmayı beceremediler.
<<onceki
sonraki>>