KOMÜNİST ENTERNASYONAL II. KONGRESİNİN TEMEL GÖREVLERİ ÜZERİNE TEZLER
(PARÇA)
1. Uluslararası komünist hareketin güncel gelişme döne mi, bütün kapitalist ülkelerde, devrimci proletaryanın en iyi temsilcilerini, Komünist Enternasyonalin temel ilkelerini, yani: proletarya diktatörlüğü ile sovyetler iktidarını kusursuz olarak anlamış, ve sınırsız koşulsuz bir coşku ile Komünist Enternasyonal saflarında yeralmış bulunmaları olgusu ile belirlenmiştir. İleriye doğru daha büyük ve daha önemli bir adım olan bir başka olgu da, her yerde, sadece kentler proletaryasının değil, ama kır emekçilerinin ileri bölümünde en geniş yığınlar içinde, bu temel ilkeler karşısında bozulmaz bir yakınlık akımının kendini çok açık bir biçimde göstermiş olmasıdır.
Öte yandan, çok hızlı bir biçimde gelişen uluslararası komünist (sayfa 246) hareket içinde iki yanılgı ya da iki güçsüzlük ortaya çıkmıştır. Çok ciddi olan, ve proletaryanın kurtuluşunun başarısı için çok büyük acil bir tehlike oluşturan birincisi, şuna dayanır: II. Enternasyonalin, bazan yığınların istek ve iradeleri karşısında azçok bilinçsiz bir biçimde boyuneğen, bazan da işçi hareketi içinde burjuvazinin ajan ve yardımcıları biçimindeki eski durumlarını korumak için onları bile bile aldatan eski önder ve eski partilerinin bir bölümü, gerçekte bütün pratik ve siyasal çalışmalarında II. Enternasyonal konumları üzerinde kalmakla birlikte, III. Enternasyonale koşullu ve hatta koşulsuz bir biçimde katılmalarını bildiriyorlar. Bu, kesinlikle kabul edilmez bir durumdur, çünkü yığınlar arasına bir bozulma öğesi sokar, çabucak komünist kılığına bürünmüş Macar sosyal-demokratlarının ihanetine benzer yeni ihanetler tehlikesine yolaçarak, III. Enternasyonalin saygınlığına zarar verir. Çok daha az önemli, ve daha çok hareketin bir büyüme hastalığı olan ikinci yanılgı, partinin sınıf ve yığın karşısındaki rolü ve görevlerinin, ve devrimci komünistler için burjuva parlamentolar ve gerici sendikalar içindeki çalışma yükümlülüğünün yanlış bir değerlendirmesine götüren "solculuk" (gauchisme) eğilimidir.
Komünistlerin ödevi, hareketlerinin güçsüzlüklerini gizlemek değil, ama onları, çabucak ve kökten düzeltecek biçimde, açıkça eleştirmektir. Bu erekle, ilkin "proletarya diktatörlüğü" ve "sovyetler iktidarı" kavramlarının içeriğini, somut bir biçimde, özellikle eldeki pratik deneye dayanarak tanımlamak; ikinci olarak, bu sloganların gerçekleştirilmesine yönelen, dolaysız ve sistemli hazırlık çalışmasının, tüm ülkelerde, aslında neye dayanabileceğinin ve neye dayanması gerektiğinin belirtilmesi; üçüncü olarak, hareketimizin yanlışlıklarını düzeltmeye yetenekli yol ve araçların gösterilmesi zorunludur.
PROLETARYA DIKTATÖRLÜĞÜ VE SOVYETLER İKTİDARININ ÖZÜ>>