diktatörlüğünü kazanma hedefiyle proletaryanın karşı-saldırılarına dönüştürmesi gerektiğinden; komünist partilerin, bu hedeflere varmak için, hâlâ reformist sendikaların ve II. Enternasyonal'in peşinden giden işçi sınıfının milyonluk kitlelerini kazanmak zorunda olduğundan; böylece birleşik cephe taktiğinin komünist partiler için muhakkak zorunlu ve bağlayıcı olduğundan yola çıkıyor.
Muhalefet Bloku bambaşka önkoşullardan yola çıkıyor. Muhalefet bloku devrimimizin iç güçlerine inanmadığı ve dünya devrimimin gecikmesi karşısında umutsuzluğa düştüğü için, devrimin sınıf güçlerinin Marksist tahlili zemininden, "ultra-solcu" kendi kendini aldatma ve "devrimci" maceracılık zeminine kayıyor, bir kısmi kapitalist stabilizasyonun var olduğunu inkâr ediyor ve böylece darbecilik yoluna sapıyor.
Muhalefetin birleşik cephe taktiğini gözden geçirme ve İngiliz-Rus Komitesini feshetme talebi bundandır, sendikaların rolünün anlaşılmaması ve sendikaların yerine proletaryanın yeni, kılı kırk yararak icat edilmiş "devrimci" örgütlerinin geçirilmesi şiarı bundandır.
Komünist Enternasyonal'deki (örneğin Alman Partisi'ndeki) "ultra-solcu" yaygaracıların ve oportünistlerin Muhalefet Bloku tarafından desteklenmesi bundandır.
Konferans, Muhalefet Bloku'nun uluslararası alandaki politikasının, uluslararası devrimci hareketin çıkarlarına uygun düşmediği görüşündedir.
b) SSCB'de proletarya ve köylülük. Parti, "diktatörlüğün en yüce ilkesi, proletaryanın köylülükle ittifakının ayakta tutulmasıdır, ki böylelikle proletarya önder rolünü ve devlet iktidarını koruyabilsin"den (Lenin, 4. baskı, cilt XXXII, s. 466, Rusça) yola çıkıyor; proletaryanın, köylülüğün ana kütlesi karşısında, tıpkı Ekim 1917'de politik alanda, burjuvazinin iktidarının devrilmesinde ve proletarya diktatörlüğünün kurulmasında köylülüğün hegemonu olduğu gibi, iktisadi alanda, sosyalizmin inşası alanında da aynı şekilde hegemon olabileceği ve olması gerektiğinden; ülkenin sanayileşmesinin ancak, sanayimizin ana pazarını oluşturan köylülüğün çoğunluğunun (köy yoksulları, orta köylülük) maddi durumunun tedricen iyileştirilmesine dayanılarak gerçekleştirilebileceğinden; bu gözönüne alınarak, sanayinin köylü ekonomisiyle birleşmesini sağlamlaştıran ve işçi sınıfı ile köylülüğün ana kütlesi arasındaki ittifakı ayakta tutan bir iktisat politikası (fiyat politikası, vergi politikası vs.) güdülmesi gerektiğinden yola çıkıyor.
Muhalefet Bloku bambaşka önkoşullardan yola çıkıyor. Köylü sorununda Leninizmin temel çizgisinin ayrıldığından, sosyalist inşada proletaryanın köylülük karşısında hegemonyasına inanmadığından ve köylülüğü esas olarak düşman bir faktör olarak gördüğünden, muhalefet bloku, ancak kent ve kırın işbirliğinin temelini sarsmaya, işçi sınıfı ve köylülüğün ittifakını yıkmaya ve böylece gerçek bir sanayileşmenin her türlü imkanını yok etmeye yarayan iktisadi ve mali önlemler öneriyor. Muhalefetin örneğin: a) perakende fiyatlarının artmasına, köy yoksullarının ve orta köylülerin önemli kesimlerinin sefaletine, iç pazarın daralmasına, proletarya ile köylülük arasında bir bozuşmaya, çervonets kurunun düşmesine ve son tahlilde reel ücretlerin düşmesine yol açmak zorunda olan, sanayi mallarının satış fiyatlarını yükseltme önerisi; b) işçi-köylü ittifakında yarıklar açmak zorunda olan, köylülüğe maksimal vergi baskısı yapma önerisi, bunlar arasındadır.
Konferans, Muhalefet Bloku'nun köylülüğe karşı politikasının, ülkenin sanayileşmesinin ve proletarya diktatörlüğünün çıkarlarına uygun olmadığı görüşündedir.
c) Parti aygıtına karşı, parti içinde bürokratizme karşı mücadele bayrağı altında yürütülen mücadele. Parti, parti aygıtının ve parti kitlelerinin yekpare bir bütün oluşturduğundan, parti aygıtının (MK, MKK, partinin bölge örgütleri, il-, ilçe- ve semt komiteleri, hücre büroları vs.) bir bütün olarak Parti'nin önder öğesini vücuda getirdiğinden, parti aygıtının, hata işlediklerinde eleştirilebilecek olan ve eleştirilmesi gereken, "tazelenebilecek" olan ve "tazelenmesi" gereken, ama eğer partiyi parçalamak ve silahsızlandırmak tehlikesine düşmek istenmiyorsa, onurları kırılmaması gereken, proletaryanın en iyi temsilcilerinden meydana geldiğinden yola çıkıyor.
Muhalefet Bloku ise tersine, parti kitlelerini parti aygıtının karşısına koymaktan yola çıkıyor; parti aygıtının önder rolünü azaltmaya ve onun rolünü bir sicil kâtibinin ve propagandistin fonksiyonlarına indirmeye çabalıyor; parti kitlelerini parti aygıtına karşı kışkırtıyor ve böylece parti aygıtını gözden düşürüp, onun devlet yönetimindeki pozisyonlarını zayıflatıyor.
Konferans, Muhalefet Bloku'nun Leninizmle hiçbir ortak yanı olmayan bu politikasının ancak, devlet aygıtının bürokratizmine karşı mücadelesinde, bu aygıtın gerçekten dönüştürülmesi ve böylece proletarya diktatörlüğünün sağlamlaştırılması için mücadelesinde partiyi silahsızlandırmaya yaradığı görüşündedir.
d) Parti içi demokrasi uğruna mücadele bayrağı altında sürdürülen, partideki "rejim"e karşı mücadele. Parti, "proletarya partisinin demirden disiplinini (özellikle onun diktatörlüğü sırasında) biraz da olsa zayıflatan herkes, fiilen proletaryaya karşı burjuvaziye yardım eder"den (Lenin, 4. baskı, cilt XXXI, s. 27, Rusça) yola çıkıyor; parti içi demokrasinin, partide proleter disiplini zayıflatmak ve parçalamak için değil, bilakis onu sağlamlaştırıp güçlendirmek için zorunlu olduğundan, partide, milyonlarca kitlenin sempati ve desteği ile payandalandırılmış demirden bir disiplin, sıkı bir rejim olmadan proletarya diktatörlüğünün imkansız olduğundan yola çıkıyor.
Muhalefet Bloku ise tersine, parti içi demokrasiyle parti disiplinini karşı karşıya koyuyor; fraksiyon ve gruplaşma özgürlüğünü parti içi demokrasi ile karıştırıyor ve böylesi bir demokrasiden parti disiplinini parçalamak ve parti birliğini yok etmek için yararlanmaya çabalıyor. Muhalefet Bloku'nun, gerçekte partide fraksiyon ve gruplaşma özgürlüğünün savunulmasına götüren partideki "rejim"e karşı mücadele çağrısının, böylece ülkemizin anti-proleter unsurlarının proletarya diktatörlüğü rejiminden kurtuluş çaresi olarak coşkuyla sarıldıkları bir çağrı olduğu anlaşılıyor.
Konferans, Leninizmin örgütlenme ilkeleriyle hiçbir ortak yanı bulunmayan Muhalefet Bloku'nun partideki "rejim"e karşı mücadelesinin ancak, parti birliğini yok etmeye, proletarya diktatörlüğünü zayıflatmaya, ve diktatörlüğü zayıflatmaya ve yıkmaya çabalayan ülkedeki anti-proleter güçlerin yolunu düzlemeye yaradığı görüşündedir.
Parti disiplinini yıkmanın ve parti içindeki mücadeleyi keskinleştirmenin bir aracı olarak, Muhalefet Bloku, Birlik çapında tartışma yöntemini seçti; böylece bu yılın Ekim'inde onu (tartışmayı) bize dayatmaya çalıştı. Konferans, üzerinde görüş ayrılıkları ortaya çıkmış olan sorunları Partimizin teorik dergilerinde açıkça tartışmayı gerekli görür, ve tüm parti üyelerine, parti çalışmamızın eksikliklerini açıkça eleştirme hakkı tanır, ama aynı zamanda Lenin'in Partimizin bir tartışma kulübü değil, proletaryanın mücadele örgütü olduğu sözlerini anımsatır. Konferans, Birlik çapında bir tartışmanın ancak:
a) bunun gerekliliği en azından il- veya bölge çapındaki bazı parti örgütleri tarafından kabul edildiği taktirde;
b) MK içinde, parti politikasının en önemli sorunlarında yeterince sağlam bir çoğunluk bulunmadığı taktirde;
c) MK, belirli bir bakış açısına sahip sağlam bir MK çoğunluğu bulunmasına rağmen, politikasının doğruluğunu bir parti tartışmasıyla sınamayı gerekli gördüğü taktirde zorunlu sayılabileceği görüşündedir. Bütün bu hallerde de Birlik çapında bir tartışma ancak, MK'nin bu yöndeki bir kararından sonra başlatılıp uygulanabilir.
Konferans, Muhalefet Bloku'nun Birlik çapında bir tartışma açılmasını talep ettiği sırada bu koşullardan hiçbirinin mevcut olmadığını tespit eder.
Bu yüzden Konferans, Parti MK'nin tartışmayı amaca uygunsuz bulup, Muhalefet Bloku'nu, daha önce parti tarafından karara bağlanmış sorunlarda Parti'ye Birlik çapında bir tartışma dayatma çabaları yüzünden mahkûm ettiğinde tamamen doğru davrandığı görüşündedir.
Konferans, Muhalefet Bloku'nun pratik platformunun tahlilinin sonuçlarını özetler ve bu platformun, uluslararası politikanın ve iç politikanın en önemli sorunlarında, Muhalefet Bloku'nun proleter devrimin sınıf çizgisine sırt çevirmesi anlamına geldiğini tespit eder.