KÜTÜPHANE | Marks-Engels

MARX'TAN NEW YORK'TAKİ F. BOLTE'A

[Londra]">

KÜTÜPHANE | Marks-Engels MARX'TAN NEW YORK'TAKİ F. BOLTE'A [Londra], 23 Kasım 1871       ... Enternasyonal, sosyalist ya da yarı-sosyalist tekkelerin yerini işçi sınıfının gerçek bir mücadele örgütü alsın diye kurulmuştu. İlk Tüzük ve Kuruluş Çağrısı bunu daha ilk bakışta ortaya koymaktadır. Öte yandan, eğer tarihin akışı sekterliği yıkmamış olsaydı Enternasyonal varlığını koruyamazdı. Sosyalist sekterliğin gelişmesi ile gerçek işçi sınıfı hareketinin gelişmesi her zaman birbirlerine ters orantılıdırlar. Tekkeler (tarihsel olarak) ancak işçi sınıfı bağımsız bir tarihsel hareket için henüz olgun değilse haklı görülebilirler. Bu olgunluğa erişir erişmez, bütün tekkeler özünde gericidirler. Bununla birlikte, tarihin her yerde ortaya koyduğu şey Enternasyonalin tarihinde de yinelendi. Eskiyen şey, yeni edindiği biçim içerisinde, kendisini onarmaya ve varlığını sürdürmeye çalışır.       Ve Enternasyonalin tarihi, Genel Konseyin, işçi sınıfının gerçek hareketine karşı Enternasyonal içerisinde tutunmaya çalışan tekkelere ve amatörce deneylere karşı sürekli mücadelesiydi. Bu mücadele kongrelerde, ama bundan da çok Genel Konsey ile tek tek kesimler arasındaki özel (sayfa 504) görüşmelerde yürütülmüştür.       Paris'te, prudoncular (karşılıkçılar[297]) Birliğin kurucuları arasında bulunduklarından, orada dizginleri ilk birkaç yıl doğal olarak ellerinde tuttular. Daha sonraları ise, bunlara karşı, doğal olarak, kolektivist, pozitivist vb. gruplar kuruldu.       Almanya'da - Lassalle kliği. Ünlü Schweitzer ile birkaç yıl bizzat kendim yazıştım ve ona Lassalle'ın örgütünün salt sekter bir örgüt olduğunu ve bu haliyle Enternasyonalin uğrunda didindiği gerçek işçi hareketinin örgütüne düşman olduğunu tartışma götürmez bir biçimde tanıtladım. Bunu anlamamakta kendine göre "gerekçeleri" vardı.       1868'in sonunda, Rus Bakunin, Enternasyonalin içinde "Alliance de la Democratie Socialiste"[298] adı altında ve kendi önderliğinde bir ikinci Enternasyonal oluşturmak amacıyla Enternasyonale katıldı. Kendisi -her türlü teorik bilgiden yoksun olan bu adam- bu ayrı organ içerisinde Enternasyonalin bilimsel propagandasını temsil etme havalarına girdi, ve bu propagandayı, Enternasyonal içindeki bu ikinci Enternasyonalin özel işlevi haline getirmek istedi.       Kendi programı Sağdan ve Soldan üstünkörü derlenmiş bir bulamaçtı -sınıfların eşitliği (!), toplumsal hareketin başlangıç noktası olarak miras hakkının kaldırılması (sensimoncu saçmalık), üyelere bir dogma olarak dayatılan tanrıtanımazlık vb., ve bir dogma olarak da siyasal hareket karşısında prudoncu tarafsızlık.       Bu çocuk masalı, işçi sınıfı hareketinin gerçek koşullarının henüz pek az gelişmiş bulunduğu İtalya ve İspanya'da ve Latin İsviçresi'nde ve Belçika'daki birkaç kendini beğenmiş, muhteris ve boş doktriner arasında rağbet gördü (ve hâlâ da belli bir oranda tutuluyor).       Bay Bakunin'e göre, öğreti (Proudhon'dan, St. Simon'dan ve ötekilerden bölük-pörçük dilenerek derlediği saçmalık), ikincil bir sorun -kişisel olarak kendini gerçekli kılmanın salt bir aracı- idi ve öyledir. Teorisyen olarak bir hiç ise de, entrikacılıkta üzerine yoktur.       Genel Konsey yıllarca onun (belli bir ölçüde özellikle Güney Fransa'daki Fransız prudoncular tarafından desteklenen) komplolarına karşı savaşmak zorunda kalmıştır. (sayfa 505) Genel Konsey, en sonunda, 1., 2. ve 3., IX., XVI., XVII. Konferans kararlarıyla uzun zamandan beri hazırlanan darbesini indirdi.[299]       Söylemeye gerek yok ki, Genel Konsey, Avrupa'da savaşmakta olduğu şeyi Amerika'da desteklemez. 1., 2., 3. ve IX. Kararlar, şimdi, New York Komitesine her türlü sekterliğe ve amatör gruplara bir son vermenin ve gerekirse bunları ihraç etmenin yasal silahlarını sağlamaktadır.       ... İşçi sınıfının political movement'ının[19] nihai amacı, elbette ki, bu sınıfın political power'ı[20] ele geçirmesidir, ve bu da, doğal olarak, Working class'ın[21] belirli bir noktaya kadar geliştirilmiş ve onun iktisadi mücadelesinden doğan bir previous organisation'ını[22] gerektirir. Ama, öte yandan, içerisinde işçi sınıfının egemen sınıflara karşı bir sınıf olarak ortaya çıktığı ve onlara pressure from without[23] ile boyuneğdirmeye çalıştığı her hareket, bir siyasal harekettir. Örneğin belli bir fabrikada, hatta belli bir işkolunda grevler, vb. yoluyla tek tek kapitalistleri daha kısa bir işgününe zorlama girişimi, salt bir iktisadi harekettir. öte yandan bir sekiz saat, vb. yasasını zorlama hareketi bir siyasal harekettir. Ve bu şekilde, işçilerin tek tek iktisadi hareketlerinden her yerde bir siyasal hareket, yani kendi çıkarlarını genel bir biçim içerisinde, genel, toplumsal olarak zorlayıcı kuvvete sahip bir biçim içerisinde dayatmayı amaçlayan bir sınıf hareketi doğar. Bu hareketler belli ölçüde bir previous[24] örgütlenmeyi öngörürlerse de, bunlar, bir yandan da, aynı ölçüde, bu örgütlenmeyi geliştirmenin bir aracıdırlar.       İşçi sınıfı örgütlenme bakımından henüz kolektif iktidara, yani egemen sınıfların siyasal iktidarına karşı nihai bir sefere kalkışacak kadar ilerlemişse, gene de, egemen sınıfların politikasına karşı sürekli ajitasyonla (ve düşmanca bir tutumla) bunun için eğitilmelidir. Yoksa, Fransa'daki Eylül devriminin[300] gösterdiği gibi ve belli bir ölçüde Bay Gladstone (sayfa 506) ve ortaklarının İngiltere'de günümüze dek başarıyla sürdürdükleri oyunun da tanıtladığı gibi onların elinde oyuncak olur.       İlk kez kısaltılmış olarak,       Briefe und Auszüge aus Briefen       von Joh. Phil. Becker,       Jos. Dietzgen, Friedrich Engels,       Karı Marx U. A. an F. A. Sorge       und Andere, Stuttgart 1906,       adlı kitapta; ve Rusça tam metin       olarak da 1935'te K. Marx ve       F. Engels, Yapıtlar, birinci baskı,       c. XXVl'da yayımlanmıştır