KÜTÜPHANE | LENIN | ESERLER 4

BİR KEZ DAHA ULUSLARARASI SOSYALİST BÜRO ÜZERİNE VE TASFİYECİLER ÜZERİNE

“Novaya Likidatorskaya Gazeta”* yazarlarının temel karakter çizgisi – çaresiz bir kötülüğün teşvik ettiği ikiyüzlülük –">

KÜTÜPHANE | LENIN | ESERLER 4

BİR KEZ DAHA ULUSLARARASI SOSYALİST BÜRO ÜZERİNE VE TASFİYECİLER ÜZERİNE

“Novaya Likidatorskaya Gazeta”* yazarlarının temel karakter çizgisi – çaresiz bir kötülüğün teşvik ettiği ikiyüzlülük –, hiçbir zaman, Tasfiyecilerin, Uluslararası Büro’nun kararları üzerine yazdıkları makalelerde vardığı sınırlara varmamıştı.

Bu hususta ne kadar ileri gittikleri, Uluslararası Sosyalist Büro Sekreteri Huysman’ın, bu konuya ilişkin çıkan ilk makalelerden he-men sonra, Popov yoldaşı, “Novaya Raboçaya Gazeta”nın, Rus okurlarının “eksik bilgilenmeleri”nden “kendi fraksiyon çıkarları için yararlanma” çabalarına ve Büro’nun kararları üzerine Tasfiyeciler tarafından yayılan haberlerin “kesin yanlışlığı ve sadakatsizliği”ne karşı protestosundan Rus işçilerini bilgilendirmekle yetkilendirmesinden anlaşılmaktadır.

“Novaya Raboçaya Gazeta” yazarlarının, Büro Sekreteri’nin ağzından böylesine güzel duyulan … bir karakteristikle donatılmasından sonra, şimdi, bizi, Londra’da alınan kararın gerçek karakterini tahrif etmekle suçlama çabalarını gayet sakin bir şekilde es geçebiliriz. Büro Sekreteri’nin, Büro kararlarından “kendi fraksiyon çıkarları için yararlanırken” alenen suçüstü yakaladığı ve bu kararlara karşı “sadakatsiz” davranan kişiler, Enternasyonal’e vs. saygılarını istedikleri kadar yüksek sesle haykırsınlar, onlara neredeyse hiç kimse inanmayacaktır. fiimdi artık her işçi, Dan’ın, Büro’nun kararlarından büyük bir gayretle gerek Parti “inşası yöntemleri”ni, gerekse de Altılar’ın “mahkûm edildiği”ni, “taleplerimiz”in “reddedildiği”ni, aynı zamanda PPS’in sol kanadının sosyal-demokrat karakterinin “kabul edildiği”ni zorla okumasını sağlayan bu manipülasyonun gerçek adını biliyor. Büro’nun kararlarıyla edebi hokkabazlık yapmak, Bay Dan, kesinlikle bu kararlara saygı duyulduğunun göstergesi değildir!

Bu hokkabazların kafası öylesine karışık ki! Attıkları her adımda kendilerini nasıl çürütmek zorunda kaldıklarına bakın!

1. No. 102’de Bay Dan, resmen şunu bildiriyor: “Uluslararası Sosyalist Büro, altı temsilcinin fraksiyondan ayrılmasını mahkûm etmiştir”; iki sayı sonra, No. 104’te, bir başka hokkabaz, Bay L. Syedov, yine aynı debdebeyle şunu açıklıyor: “Uluslararası Sosyalist Büro, ne övücü, ne de yerici referans vermiştir”. Ve – dikkat edin! – iki saygıdeğer adam da Büro’nun kararından son derece hoşnut: biri “mahkûm ettiği” için, diğeri ise herhangi bir mahkûmiyet vermediği için! Bundan daha büyük bir şaşkınlık düşünülebilir mi?

Tasfiyeci bayların çileden çıkmaları için her neden var! Büro’nun kararının ana maddesi iki anlama gelmez bir şekilde şunu söylüyor: Birliğe doğru atılacak her pratik adımdan önce mevcut görüş ayrılıklarının açıklığa kavuşturulması zorunludur.

Ve bu karar tamamen doğrudur.

“Birlik” adına işçi sınıfının başına çok çeşitli unsurların şekilsiz bir karışımını sarmak istemiyorsak, çalışmada gerçekten birliği istiyorsak, bu yolda ilk ve mutlak zorunlu adım, “ayrılık noktaları”nın tam olarak açıklığa kavuşturmaktan ibaret olmalıdır. “Ayrılık noktaları” “genel bir görüş alışverişi”yle tam olarak açıklığa kavuşturulsun, o zaman, birleşme doğrultusunda herhangi bir pratik adımdan söz edilip edilemeyeceği görülecektir. Büro’nun kararında sorun böyle konmuştur. Sorunun böyle konmasını kesinlikle selamlıyoruz. Uluslararası Sosyalist Büro’nun önerisini, işçilere ayrılıkları bir kez daha sakin ve ayrıntılı biçimde tartışma ve ayrılık noktalarında görüşlerini açıklama çağrısı yaparak yanıtladık. Ayrıca yabancı yoldaşlara, mevcut görüş ayrılıkları konusunda daha tam bir “Proletarskaya Pravda” No. 9’da yayınlanan karar[100], bizi Tasfiyecilerden ayıran temel anlayışların gayet doğru bir özetini içermektedir. Büro’nun önerisine yanıtımız bu olmalıdır ve Büro’nun “ayrılık noktaları üzerine genel bir görüş alışverişi” sağlama kararını ciddiye alanlar için başka bir yol elbette olamazdı ve yoktur.

Ancak –ve bütün sorun burada!– Tasfiyeci baylar için, hüküm süren teorik, programatik, taktik ve örgütsel görüş ayrılıklarını açıklığa kavuşturmaktan daha sıkıcı, daha istenmeyen ve kabul edilemez başka bir şey yoktur. Büro’nun kararıyla ilgili bütün bu göz boyamalar, tahrif etmeler ve rezilce sözler, sadece, kararın önce ayrılıkları açıklığa kavuşturma talebini örtbas etmeyi amaçlamaktadır. Gerek Bay L. Syedov gerekse de Bay Dan, şu hususta pek gayretliler: Acaba birleşecek olanların ideolojik “formüleri” “soruşturulmaksızın” herhangi bir biçimde “birleşmeleri” mümkün değil mi; “eski gazete ve dergilerden alıntı yapmadan olmaz mı” diyor Bay L. Syedov kaygıyla; Bay Dan ise pek gayretli bir kaygıyla, “geçmiş”i unutmak mümkün değil mi diye belirtiyor. Onları çok iyi anlıyoruz: Bay L. Syedov için illegalite üzerine yazdığı makaleyi (“Luç” No. 15[101]), Bay Dan için “legalite için mücadele” şiarını anımsamakta hoş olan hiçbir şey yok. Ve biz geçmiş hataları yeniden ortaya çıkarmamayı öğütlediği ölçüde Uluslararası Büro’nun kararına kesinlikle katılıyoruz. Tasfiyeci bayların “geçmiş hatalar”ı için istedikleri affı onlardan esirgemeyeceğiz. Bizi geçmiş, geçmiş uğruna ilgilendirmiyor; bizi ilgilendiren bugünkü ve yarınki çalışma. Ve biz işte bu çalışma aşkına, Tasfiyecilerin gazetelerinde illegaliteye karşı kışkırtmaların devam edip etmeyeceğini, “üç ok”un* şu dönemde uygun olmadığı yönündeki değerlendirmelerini sürdürüp sürdürmeyeceklerini, “Ağustosçular” tarafından tahrif edilen programı savunup savunmayacaklarını vs. bilmek istiyoruz.

Bu sorunların ve bu sorunlardaki görüş ayrılıklarının derecesinin

* Bolşeviklerin şu üç temel talebi kastedilmektedir: Demokratik Cumhuriyet, Sekiz Saatlik İşgünü ve Büyük Toprak Mülkiyetine Elkonması. —Alm. Red.

224 Birkez Daha Uluslararası Sosyalist Büro Üzerine ve Tasfiyeciler Üzerine

açıklığa kavuşturulması, Büro’nun kararına göre, eğer “birlik”ten Tasfiyeciler gibi kendisini sosyal-demokrat olarak adlandırmayı iyi bulan herkesin anlamsız biçimde aynı kefeye konması anlaşılmıyorsa, birlik sorununda ileriye doğru atılacak her adımın önkoşuludur.

“İddianame noktaları şimdiden formüle edildi” diye hoşnutsuzluğunu belirtiyor Bay L. Syedov. Burada, şapkası ateş almış biriyle ilgili özdeyişi* anımsatmak istemiyoruz, fakat Bay L. Syedov bu barış koşullarını neden “iddianame” olarak değerlendiriyor? Bizim dediğimiz şu: Birleşmeden çıkacak örgüt şu ve şu ilkelere: eski programın, bilinen örgütsel biçimin, kısaltılmamışşiarların, enerjik bir taktiğin vs. tanınmasına dayanmalıdır… Ve siz derhal, program, taktik ve örgütlenme görevlerinin bu formülasyonunun, “Tasfiyecilerin günahlarının eksiksiz bir listesi”nden başka bir şey olmadığını açıklıyorsunuz. Sizin için çok üzgünüz, ama ne biz, ne de Büro, programını, taktiğini vs. açıklığa kavuşturma yolu dışında yeni bir örgüt inşa etmenin başka bir yöntemini bilmiyoruz…

Fakat bizim işlediğimiz daha büyük bir günah var. Sadece yeni bir örgütün yaratılması için koşulları ileri sürmekle, yani sadece barış koşullarını açıklığa kavuşturmakla kalmadık, bunun da ötesinde, bu koşulları işçilerin yargısı önüne getirdik.

Büro’nun kararının gereğini yerine getirmenin, bizim seçtiğimiz dışında başka bir yolu olmadığında ısrarlıyız.

Büro, kendisine sosyal-demokrat diyen herkesi, onları ayıran farklılıkları açıklığa kavuşturmaya, birlik sorununun çözümünden önce atılacak bir adıma çağırıyor.

Gazetemizde yayınlanan karar, Büro’nun çağrısını, program, taktik ve örgütlenmenin temel sorunları üzerine bir görüşler “listesi”yle ve bu “liste”mizin görüşmeleri için işçi yoldaşlara verilmesiyle yanıtladı. Tasfiyeci baylar bizi örnek alsalardı, az çok yakın ya da

* fiapkası çalınan askerle ilgili bir Rus fıkrası:fiapkasını çaldıran asker birden bağırır: “Hırsızın başındaki şapka yanıyor”. Faka basan hırsız bunun üzerine hemen başındaki şapkaya davranır ve kendini belli eder. —Alm. Red.

uzak gelecekte, bütün tarafların net biçimde formüle edilmiş görüşlerini ve örgütlü işçilerin çoğunluğunun kimin tarafında olduğunu bilirdik. Uluslararası Sosyalist Büro’nun Rus proletaryasının önüne koyduğu görev, böylece çözümüne daha da yaklaşmış olacaktı. Ne var ki Tasfiyeciler bu yola elbette kesinlikle yan çizeceklerdir, ve bunu gerek politik görüşlerinin net biçimde formüle edilmesinin, gerekse de bu görüşlerin geniş işçi çevrelerinin yargısına sunulmasının kendi çevrelerinin çıkarları için yarar getirmeyeceğinden dolayı yapacaklardır.

Bu koşullar altında onlar kaçınılmaz olarak, Büro’nun talebi olan “ayrılıkların açıklığa kavuşturulması” yerine, sadece Büro’nun çalışmalarını zorlaştıran küçük, kişisel çekişmeleri, tahrif ve hokkabazlıkları koyma çabası güdecekler ve sürekli olarak, Enternasyonal Sekreteri’nin Tasfiyeci baylara şimdiden vermek zorunda kaldığı “sadakat” dersini gerektireceklerdir.

Ocak 1914 (Aralık 1913)