KÜTÜPHANE | LENIN | ESERLER 4

I GERİCİLİK YILLARI 1908 – 1911

MEVCUT DURUM VE PARTİNİN GÖREVLERİ ÜZERİNE BİR KARAR TASLAĞI

Mevcut politik durum şu özelliklerle karakterizedir:

a) Eski derebeylik otokrasisi">

KÜTÜPHANE | LENIN | ESERLER 4

I GERİCİLİK YILLARI 1908 – 1911

MEVCUT DURUM VE PARTİNİN GÖREVLERİ ÜZERİNE BİR KARAR TASLAĞI

Mevcut politik durum şu özelliklerle karakterizedir:

a) Eski derebeylik otokrasisi, otokrasiyi sahte-anayasal biçimlerle gizleyen bir burjuva monarşisine dönüşüyor. Çarlığın, çiftlik sahiplerinin Kara Yüzler’i ve ticaret ve sanayi burjuvazisinin önde gelenleriyle ittifakı, 16 [3] Haziran hükümet darbesi ve Üçüncü Duma’nın oluşturulmasıyla açıkça saptanmış ve kabul edilmiştir. Zorunlu biçimde Rusya’nın kapitalist gelişme yoluna kesin olarak adım atan ve derebeyi çiftlik sahiplerine güçlerini ve gelirlerini garantileyen bir yol izlemeye çabalayan otokrasi, bu sınıfla sermaye temsilcileri arasında durumu idare etmeye çalışıyor. Bunlar arasındaki küçük geçimsizliklerden, en son kitle mücadelesinde güçlerini göstermiş olan sosyal-demokrat proletaryaya ve demokratik köylülüğe karşı bu sınıfla birlikte şiddetli bir karşı-devrimci mücadele yürüten otokrasinin desteklenmesi için yararlanılmaktadır.

b) Bugünkü Çarlığın tarım politikası da burjuva-bonapartist karakteriyle[7] öne çıkıyor. Çarlık, köylü kitlelerinin monarşiye safça itaatine dair her türlü inancını yitirdi. Zengin köylülerle ittifak arıyor ve yağmalamaları için köyü onların eline teslim ediyor. Otokrasi, Köy Birliğinin tüm pay toprağı mülkiyetini mümkün olduğunca hızlı yoketmek ve toprak ve arazi üzerinde sırf özel mülkiyeti sağlamlaştırmak için şiddetli çabalar gösteriyor. Böyle bir politika kırda kapitalizmin tüm çelişkilerini yüz kat keskinleştiriyor ve kır nüfusunun yok denecek kadar az sayıda gericiyle, devrimci proleter ve yarı-proleter bir kütleye ayrışmasını hızlandırıyor.

c) Kitlelerin daha devrimdeki ilk büyükçe eylemleri sırasında karşı-devrimci yola adım atan başta Kadet Partisi olmak üzere liberal burjuvazi, bu yolda ilerlemeye devam ediyor, gittikçe daha çok Oktobristlere yaklaşıyor ve –sınıf olarak burjuvazinin özgüveninin artışını ifade eden– Çarcı-milliyetçi ajitasyonuyla, fiilen otokrasinin ve derebeyi çiftlik sahiplerinin işini görüyor.

d) Köylü kitleleri, Üçüncü Duma’daki maneviyatı kırık ve şekilsizleştirilmiş temsilcilerinin[8] dahi gösterdiği gibi, kırın demokratik unsurlarının tüm izlenmelere, tüm yalpalamalara rağmen, derebeylik toprak mülkiyetinin tamamen ortadan kaldırılmasıyla, kapitalist bir Rusya’da üretici güçlerin olabildiğince hızlı, geniş ve serbest gelişmesini garantileyecek olan devrimci-demokratik tarım devriminin safında olmaya devam etmektedirler. 22 [9] Kasım yasası,[9] sadece, köylü kitlelerinin uzlaşmaz düşmanca ve politik bilinçli güçlere ayrışmasını hızlandırıyor.

e) Proletarya, gerek otokrasinin gerekse de hızla birleşen ve saldırıya geçen sermayenin darbelerini en güçlü biçimde hissetti ve hissediyor. Buna rağmen proletarya, başka sınıflara kıyasla, devrimin onu kaynaştırdığı sınıf partisine karşı en büyük birliği ve en büyük bağlılığı koruyor. Proletarya, kendi sınıf çıkarları için mücadeleyi sürdürüyor ve sosyalist sınıf bilincini derinleştiriyor, ve yeni devrimci mücadeleyi tutarlılıkla yönetebilecek biricik sınıf olmaya devam ediyor.

f) Bir bütün olarak, Rusya’da burjuva-demokratik devrimin objektif görevlerinin çözülmeden kaldığına hiç kuşku yoktur. Süregiden ekonomik kriz, işsizlik ve kıtlık, otokrasinin en yeni politikasının, Rusya’nın kapitalist gelişmesi için koşulları sağlayamayacağını gösteriyor. Bu politika kaçınılmaz olarak, demokratik kitlelerin egemen sınıflarla çatışmasının derinleşmesine, halkın yeni yeni katmanlarında hoşnutsuzluğun artmasına, çeşitli sınıfların politik mücadelesinin keskinleşmesine ve derinleşmesine yol açıyor. Yeni devrimci kriz, böylesi bir ekonomik ve politik durumda kaçınılmaz olarak olgunlaşıyor.

g) Esas olarak Batı Avrupa’nın endüstriyel durumunda 1908’de bir depresyon biçimini alan bir kriz yönünde ortaya çıkan değişikliklerle, ve ulusal kapitalist devletlerin kurulacağını ilan eden Doğu’daki devrimci hareketlerle[10] açıklanan dünya pazarındaki genel şiddetlenme, rekabeti artırıyor, uluslararası çatışmaların hızla birbirini izlemesine yol açıyor, böylelikle burjuvazi ile proletarya arasındaki sınıf karşıtlığını keskinleştiriyor ve genel uluslararası durumu gittikçe daha devrimci hale getiriyor.

Bu durumdan hareketle, RSDİP Tüm-Rusya Konferansı, mevcut durumda Parti'nin ana görevlerinin şunlar olduğunu saptar:

1) Geniş halk kitlelerinin, otokrasinin en yeni politikasının anlamı ve önemi hakkında ve bağımsız bir sınıf politikası izleyerek demokratik köylülüğe mevcut politikada ve önümüzdeki devrimci mücadelede önderlik etme görevine sahip olan sosyalist proletaryanın rolü hakkında aydınlatılması.

2) Devrimci sosyal-demokrat taktik için eşi bulunmaz dersler sunan 1905–1907 yıllarının kitle mücadelesinin deneyimlerinin çok yönlü incelenmesi ve kapsamlı biçimde popülarize edilmesi.

3) RSDİP’in, devrimci dönemde oluştuğu gibi sağlamlaştırılması; onun gerek otokrasiye ve gerici sınıflara, gerekse de burjuva liberalizme karşı uzlaşmaz mücadele geleneklerinin korunması; devrimci Marksizmden uzaklaşmaya, RSDİP’in şiarlarının budanmasına[11] ve çöküşün etkisine yenik düşmüş Parti içindeki bazı unsurlar arasında ortaya çıkan, onun illegal örgütlerini tasfiye etme çabalarına karşı mücadele.

Bu yapılırken, Parti'nin ancak, artık açıkça görülen, parti fonksiyonlarının bizzat sosyal-demokratların eline geçmesi süreci teşvik edildiği takdirde, ancak illegal parti örgütleri kurulduğu ve sağlamlaştırıldığı takdirde doğru gelişme yoluna sokulabileceği göz önünde tutulmalıdır.

4) Londra ve Stuttgart Kongrelerinin kararlarına uygun olarak, işçi sınıfının ekonomik mücadelesini çok yönlü desteklemek.[12]

5) Duma’dan ve Duma kürsüsünden devrimci sosyal-demokrat propaganda ve ajitasyon için yararlanmak.

6) Öncelikle proletaryanın sınıf bilinçli kitlelerini uzun süreli eğitme, örgütleme ve birleştirme çalışması gündeme geliyor. Ayrıca bu göreve tabi olarak, örgütsel çalışmanın –özellikle yazılı propaganda ve ajitasyon biçiminde– köylülük ve orduya genişletilmesi gereklidir, bu yapılırken esas dikkat köylülük ve ordu içindeki proleter ve yarı-proleter unsurların sosyalist eğitimine yöneltilmelidir.

Ocak 1909 [Aralık 1908]

Lenin: secme eserler 4 OTZOVİZM VE ЬLTİMATİZM ЬZERİNE >>